Pobożna ufność
Kompilacja
Księga Wyjścia 4:10-14 mówi,
I rzekł Mojżesz do Pana: „Wybacz, Panie, ale ja nie jestem wymowny, od wczoraj i przedwczoraj, a nawet od czasu, gdy przemawiasz do Twego sługi. Ociężały usta moje i język mój zesztywniał”. Pan zaś odrzekł: „Kto dał człowiekowi usta? Kto czyni go niemym albo głuchym, widzącym albo niewidomym, czyż nie Ja, Pan? Przeto idź, a Ja będę przy ustach twoich i pouczę cię, co masz mówić”. Lecz Mojżesz rzekł: „Wybacz, Panie, ale poślij kogo innego”. I rozgniewał się Pan na Mojżesza.[1]
Jest powiedzenie, które mówi, „Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz Mu o twoich planach na przyszłość.” Zatem, najwyraźniej, jeśli chcesz rozgniewać Boga, powiedz Mu o twoich ograniczeniach.
Bóg zwrócił się do Mojżesza z zadaniem przekraczającym jego możliwości. Pan zamierzał przejąć przywództwo nad najbardziej wpływowym narodem na świecie w tym czasie, aby uwolnić Swój lud z niewoli … a Mojżesz miał być Jego przedstawicielem.
Pierwsza reakcja Mojżesza wskazuje na jego szczerą pokorę i skromność: „Kimże jestem, bym miał iść do faraona i wyprowadzić Izraelitów z Egiptu?”[2]
Bóg odpowiedział, „Ja będę z tobą.” Bez jakiejkolwiek oznaki gniewu.
Mojżesz dalej zadawał pytania, całkiem uzasadnione. A Bóg za każdym razem odpowiadał przedstawiając mu Swój plan i zapewniając, że będzie cały czas z Mojżeszem. I znowu bez najmniejszej krztyny gniewu.
I wtedy Mojżesz przekroczył swoje granice. Zasugerował, iż jego słabe umiejętności komunikacji zaprzepaszczą Boży plan wykorzystania go jako Bożego przedstawiciela. Możemy pomyśleć, że Mojżesz taką postawą znowu wykazuje pokorę i skromność.
Ale tak naprawdę, chodzi o coś całkiem przeciwnego. Chodzi o dumę, pychę.
Problem Mojżesza nie tkwi w tym, że Mojżesz jest zbyt skromny i nie ma pewności siebie. Chodzi o to, że jest pełen pychy i uważa, iż Boże zdolności wzrastają i maleją wraz z jego własnym brakiem zdolności.
Często myślimy, że pycha to zbytnia pewność siebie, lub przypisywanie źródła zdolności samemu sobie, a nie Bogu. Ale istnieje też druga strona pychy, którą często przeoczamy. Pycha może też wiązać się z tym, iż sądzimy, że nasze ograniczania stanowią przeszkodę nie do pokonania dla Bożej mocy i celów naszego życia.
Nie ma nic bardziej pełnego pychy niż myślenie, że można samemu pokrzyżować Boże plany względem siebie.
Tym razem Bóg nie był cierpliwy ani miły w stosunku do Mojżesza. Jego odpowiedzi na pytania Mojżesza nie miały już formy przesłania motywującego, nie były to odpowiedzi typu „musisz w siebie uwierzyć, jesteś lepszy niż myślisz”. Tym razem Bóg naprawdę się rozgniewał, ponieważ punkt widzenia Mojżesza był niezwykle obraźliwy dla Boga. Bóg o nieograniczonych mocach i możliwościach nie ma ochoty ani czasu na wysłuchiwanie na temat ograniczeń tych, których chce wykorzystać.
Prawdziwa pokora nie rodzi się z posiadania trafnego spojrzenia na siebie samego. Rodzi się z posiadania trafnego spojrzenia na Boga. Trafne spojrzenie na Boga nie tylko uczyni nas pokorniejszym, lecz także uzmysłowi nam, że Bóg jest wystarczająco wszechmocny, aby wykorzystać każdego kogo chce.
W tym i ciebie.
Może myślisz, że z góry jesteś skazany na bycie żałosnym rodzicem, ponieważ sam takich rodziców miałeś. Może myślisz, że twój brak wykształcenia uniemożliwi ci dokonanie czegoś istotnego dla Bożego królestwa. Może myślisz, że reakcja twojego przyjaciela na Jezusa wynika wyłącznie z doskonałości twojej prezentacji Jego nauk i życia. Może ….
Nie jesteś tak potężny. Bóg znał twoje ograniczenia na długo przed tym jak sam je poznałeś. Nie miej niskiego mniemania o sobie. Nie miej niskiego mniemania o Bogu. Aby uwolnić cały naród, Bóg wykorzystał jąkającego się, mordującego pasterza.
Wyobraź sobie co może zrobić z tobą. – Steven Furtick
***
Jednym z owoców Ducha Świętego, który wiąże się z pokorą jest cichość.
Podoba mi się definicja cichości, jaką przeczytałem w słowniku Biblijnym. Zgodnie z tą definicją, cichość to „postawa pokory względem Boga oraz łagodności względem drugiego człowieka wynikająca z uznania panowania Boga nad wszystkim.”
Czyż nie jest ona odpowiednia? Powtórzę jeszcze raz. „Postawa pokory względem Boga oraz łagodności względem drugiego człowieka wynikająca z uznania panowania Boga nad wszystkim.” Jest to siła i odwaga pod kontrolą, połączona z życzliwością.
Tego rodzaju cichość to posiadanie wiary i spokoju, ponieważ wiesz, że Bóg ma kontrolę. Człowiek może być łagodny i cichy z natury, ponieważ jest pełen wiary. Taka osoba czuje przy sobie obecność Pana, otrzymuje od Niego wskazówki i wie, że Bóg rozwiąże wszystkie problemy, uczyni wszelkie konieczne cuda, niezależnie od tego jak bardzo przytłaczające czy rozpaczliwe będzie jego położenie.
Masz wiarę, a więc masz i zaufanie. Jesteś cichy duchem. Jesteś łagodny, ponieważ nie starasz się za wszelką cenę sam dokonać cudu czy znaleźć rozwiązania. Polegasz na Panu, a nie na sobie samym. Nie polegasz na swoim własnym talencie, mądrości, czy charyzmie. Po prostu ufasz, ponieważ masz zaufanie do Pana, masz ten spokój, tą cichość, co odbierane jest przez innych jako obecność Pana przy tobie. Wiedzą, że wszystko jest w porządku, ponieważ masz tę cichość, ten spokój ducha. – Peter Amsterdam[3]
***
Cichy człowiek osiągnie stan odpocznienia duszy. Chodząc w cichości będzie szczęśliwy powierzając Bogu swoją obronę. Dotychczasowa szamotanina, by samemu bronić siebie, jest zakończona. Odnalazł pokój, który przynosi cichość. – A. W. Tozer
***
Każdy może być wielki… a to dlatego, że każdy może pomagać i służyć innym. Nie potrzebny do tego żaden dyplom wyższej uczelni. Jedyne co potrzeba, to serca pełnego łaski i duszy, ulepionej z miłości. – Martin Luther King
***
Ci, którzy podążają za Moich Duchem i próbują naśladować Moje drogi nie muszą bać się utraty swojego wizerunku, ponieważ próbują uczynić Mój wizerunek swoim wizerunkiem, a więc nie mają czego się obawiać. Ci którzy zwracają się do Mnie i czerpią swoją siłę i moc ode Mnie mają wiarę i zaufanie. Nie obawiają się, ponieważ wiedzą, że jestem tym, który musi ich prowadzić i kierować, mają wiarę i ufność w Moją odpowiedź i Moje prowadzenie, we wszystkim co robią przestrzegają co im pokażę.
Pokorni się nie obawiają, ponieważ zaakceptowali to że są niczym, że nic nie wiedzą, i że nie mogą nic zrobić beze Mnie. Wiedzą, że Mnie potrzebują i bez wahania przyznają to wobec Mnie i innych. A więc nie obawiają się, ponieważ wiedzą, że im pomogę, wiedzą też że nigdy nie zawodzę kiedy Mnie potrzebują.
Poprzez doświadczenie przekonali się, że zawsze jestem gotowy na to aby odpowiedzieć na ich potrzeby i wołanie o pomoc. A więc spoczywają we Mnie i polegają na Mnie, abym ich prowadził i działał poprzez nich. Poznali moc modlitwy i moc Mojego Ducha. A więc modlą się i ufają, modlą się i słuchają, modlą się i przestrzegają. Nie obawiają się, ponieważ pozwolili Mi prowadzić i wskazywać drogę. Przekonali się, że ja panuję nad wszystkim, a więc nie ma czego się obawiać.
Ci, którzy nie nauczyli się polegać na mnie nieustannie obawiają się swoich własnych słabości. Boją się błędów, które popełnią. Boją się tego co nie znają. Boją się przyszłości. Wszystko to może być wymazane kiedy zrozumieją, że muszą oddać Mi swoje całe serce, kiedy całkowicie ukorzą się przede Mną niczym małe dzieci i pozwolą Mi być swoim Panem i Nauczycielem. – Jezus mówiący w proroctwie[4]
***
Archimedes z Syrakuz znany jest ze swojego powiedzenia: „Dajcie mi punkt oparcia, a poruszę ziemię.” Oczywiście, miał na myśli dźwignię. Dźwignia zwiększa siłę wejściową , co daje większą siłę wyjściową. Im dłuższa dźwignia, tym większa zdolność wywierania nacisku!
Pozwólcie, że zapożyczę to proste twierdzenie, ale zamienię jedno słowo.
Dajcie mi miejsce do uklęknięcia, a poruszę ziemię. Pokora jest naszą dźwignią. Im więcej pokory (siła wejściowa), tym większy rezultat, ponieważ Bóg interweniuje w twoim imieniu. Ugnij kolana a Bóg wyciągnie Swoją potężną prawą rękę.
W sferze duchowej, pokora jest najdłuższą dźwignią. Jeśli całkowicie ukorzysz się przed Bogiem, nie ma takiej rzeczy, którą Bóg nie mógł by uczynić w tobie i za twoim pośrednictwem. – Mark Batterson[5]
[1] BT
[2] Księga Wyjścia 3:11 BT
[3] Po raz pierwszy opublikowano w lutym 2009r.
[4] Po raz pierwszy opublikowano w kwietniu 1998r.
