ของขวัญคริสต์มาสจากเจ้าของบ้านเช่า

ธันวาคม 9, 2015

โดย เฮเลน เกรซ เลสชีด

ขณะที่เดินฝ่าสายฝนช่วงเดือนพฤศจิกายน ฉันรีบกลับบ้านที่แวนคูเวอร์ บริทิชโคลัมเบีย เป็นห้องชั้นใต้ดินที่ฉันเช่าอยู่ในบ้านเก่าหลังใหญ่ พอฉันเปิดสวิทช์ไฟ ฉันสังเกตเห็นสิ่งแปลกๆ บนโต๊ะในครัว มีหม้อวางคว่ำอยู่ ก้นหม้อไหม้เกรียม มีโน้ตเขียนว่า “ระวังหน่อยนะ หรี่ไฟเมื่ออาหารเดือด” ลงชื่อกำกับโดยลิลี เจ้าของบ้านเช่า

ฉันน้ำตาคลอ ตลอดบ่ายวันนั้นฉันเบียดเสียดฝูงชนในห้างที่เสียงจอแจ มองหาของขวัญคริสต์มาสที่สมบูรณ์แบบให้คุณแม่ แต่ทุกครั้งที่เจอของที่รู้ว่าท่านคงชอบ ราคาก็แพงเกินไป ฉันเก็บเงินค่าเรียนพยาบาล และยังมีค่าครองชีพอีก จึงไม่มีเงินเหลือมากนักเพื่อซื้อของขวัญคริสต์มาส ฉันรู้สึกท้อแท้มาก ฉันนั่งรถเมล์กลับบ้าน ฉันคิดว่าการนั่งใกล้ๆ ผู้โดยสารคนอื่น แต่ไม่กล่าวอะไร ดูเหมือนไม่ค่อยเป็นมิตร ฉันจึงเริ่มพูดคุยกับผู้หญิงคนที่นั่งข้างๆ เธอตอบห้วนๆ แล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่าง ราวกับว่าอยากอยู่ตามลำพัง พอกลับถึงบ้านฉันก็เจอคำว่ากล่าวจากเจ้าของบ้านเช่าอีก

เด็กชนบทมาอาศัยอยู่ตามลำพังในแวนคูเวอร์ที่เป็นเมืองใหญ่ ดูเหมือนว่านี่เป็นสุดยอดแนวคิด เมื่อสองสามเดือนก่อน แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว้าเหว่เหลือเกิน ฉันล้มตัวนอนบนเตียงข้างหลังผ้าม่าน และสะอื้นไห้

ในที่สุด ฉันนอนคิดและอธิษฐานอยู่ตรงนั้น เกี่ยวกับของขวัญที่เหมาะสมสำหรับคุณแม่ ทันใดนั้นฉันจำคำสนทนาที่บังเอิญได้ยินจากที่ทำงาน ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งคุยกันถึงปาร์ตี้ที่บ้านที่พวกเธอไปร่วมงาน มีคนที่เป็นเซลล์มาสาธิตสินค้า เนื่องจากทำยอดขายได้ เจ้าภาพจัดงานจึงได้รับผ้าปูโต๊ะลูกไม้เป็นรางวัล “มีคนมาแค่สิบคน” หญิงคนนั้นกล่าว “แต่น่าประหลาดใจที่ยอดขายเพิ่มขึ้นเร็วมาก เมื่อทุกคนช่วยกันซื้อคนนิดคนละหน่อย”

ผ้าปูโต๊ะลูกไม้! มีอะไรอีกที่เหมาะยิ่งกว่านี้สำหรับคุณแม่ เป็นของขวัญวันคริสต์มาส ฉันนึกภาพมือที่หยาบกร้านของแม่ลูบโต๊ะในห้องครัวที่บ้านไร่หลังเก่า คริสต์มาสก็เช่นเดียวกับโอกาสพิเศษอื่นๆ ท่านจะเอาไก่ที่เพิ่งอบเสร็จร้อนๆ มาตั้งบนโต๊ะเล็กๆ ตัวนั้น (เราไม่มีเงินพอซื้อไก่งวง) มันฝรั่งบดน่าทาน แอปเปิลลูกเล็กผสมสมุนไพร ขนมปังเนื้อนุ่ม คุกกี้สูตรพิเศษจากเยอรมัน และขนมขิง

ยิ่งฉันนึกถึงผ้าปูโต๊ะลูกไม้ ฉันก็ยิ่งอยากได้ แต่จัดปาร์ตี้ที่บ้านหรือ ฉันจะทำได้ไหม ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนั้นมาก่อน แล้วใครจะมาล่ะ

อ้อ มีคนที่โบสถ์ ฉันไม่ค่อยรู้จักใครที่นั่น แต่พวกเขาอาจจะมา แล้วก็มีกลุ่มผู้หญิงที่ฉันทานอาหารกลางวันด้วยที่ทำงาน ฉันลองนับจำนวนดู ใช่ อย่างน้อยก็มีสิบ

แต่ฉันยังไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง ฉันจองงานปาร์ตี้ ฉันได้รับกำลังใจจากการตอบรับที่กระตือรือร้นของเซลล์ ฉันนำบัตรเชิญที่บรรจงเขียนไปแจกที่โบสถ์และที่ทำงาน

วันงานปาร์ตี้ตอนต้นเดือนธันวาคมเริ่มหดหู่และซึมเซา ฉันตกแต่งห้องใต้ดินที่สะอาดสะอ้าน โดยใช้กิ่งสน ประดับด้วยเทียนสีแดง และผ้าเช็ดปากคริสต์มาสวางไว้ข้างๆ จานที่ขอยืมมาจากเจ้าของบ้านเช่า พอถึงตอนเย็น ห้องพักของฉันอบอวลด้วยกลิ่นสน บราวนี่ช็อกโกแลต และกาแฟ

ครึ่งชั่วโมงก่อนเริ่มงานปาร์ตี้ เซลล์มาถึงพร้อมด้วยกล่องเยอะแยะ ฉันช่วยเธอขนเข้าไปข้างใน ไม่นานนักก็มีเครื่องครัวงดงามหลากสี และของเล่น วางเรียงอยู่บนเตียงของฉัน ซึ่งเป็นพื้นเรียบๆ บริเวณเดียวที่กว้างพอ

ฉันชงกาแฟให้เซลล์คนนั้นดื่ม มือเย็นเฉียบของฉันโอบถ้วยกาแฟไว้ ฉันชำเลืองมองนาฬิกาอีกครั้ง โดยเงี่ยหูฟังเสียงข้างนอก แขกของฉันอยู่ที่ไหน เหลือเวลาอีกห้านาที ยังไม่มีใครมา

หนึ่งทุ่มตรง ประตูเปิดออก ลิลีเจ้าของบ้านเช่าของฉันนั่นเอง เธอกวาดตามองรอบห้องที่ว่างเปล่า และพูดโพล่งออกมาว่า “แขกอยู่ที่ไหน”

“ไม่ทราบค่ะ ลิลี” ฉันกล่าวตะกุกตะกัก “ยังไม่มีใครมา”

“เอ้อ รอไม่ได้แล้ว” เธอกล่าว และเดินออกไป

ฉันโอดครวญในใจ ฉันน่าจะรู้ดีว่าไม่ควรจองงานปาร์ตี้

“ฉันว่าเรายกเลิกงานก็แล้วกัน” เซลล์กล่าว ขณะที่เธอลุกขึ้น และเริ่มเก็บสินค้า

ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเสียเวลา และช่วยเธอเก็บของ น้ำตาเอ่อคลอเบ้าตาของฉัน แก้มร้อนผ่าวด้วยความอับอาย

ทันใดนั้นฉันได้ยินเสียงข้างนอก ประตูเปิดออก มีหญิงสองคนยืนอยู่ ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน “สวัสดีจ้ะ! บ้านฉันอยู่เลยไปหน่อย ลิลีบอกเราว่ามีงานปาร์ตี้ที่นี่”

ฉันเชิญพวกเธอนั่งด้วยความงุนงง

ในช่วงระยะสิบนาทีต่อมา เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอีกหลายครั้ง มีคนมาร่วมงานเต็มห้อง ฉันจ้องมองอย่างเหลือเชื่อ ใบหน้าแต่ละคนที่ไม่คุ้นเคย ทว่าเป็นมิตร ในที่สุดลิลีก็กลับมา เธอยิ้มแฉ่ง และขยิบตาให้ฉัน

ขณะดื่มกาแฟ เสียงพูดคุยที่มีชีวิตชีวาเตือนใจฉันถึงการชุมนุมอื่นๆ ของผู้คนที่เป็นมิตรที่บ้านในชนบท

ไม่นานนักฉันได้รับเชิญไปดื่มกาแฟและทานขนมคริสต์มาส ลิลีชวนฉันไปร่วมร้องเพลงคริสต์มาสที่โบสถ์กับเธอ ฉันนึกไม่ถึงในความหวังดีจากคนเหล่านี้ ซึ่งเป็นคนแปลกหน้าที่ฉันไม่รู้จักมาก่อน บางทีดูเหมือนผู้คนไม่ค่อยเป็นมิตร เพราะเขาไม่มีโอกาสที่จะพิสูจน์ให้เห็น ฉันนึกในใจ

อ้อ คุณสงสัยเรื่องผ้าปูโต๊ะลูกไม้ใช่ไหม เมื่อรวมยอดขาย ก็มากพอสำหรับของขวัญที่พึงปรารถนา ตลอดหลายปีคุณแม่ฉันตกแต่งโต๊ะเก่าๆ ของท่านด้วยผ้าปูโต๊ะผืนนั้น ใบหน้าท่านเผยให้เห็นความภูมิใจและความขอบคุณที่ท่านรู้สึก

แต่ลิลีได้มอบของขวัญคริสต์มาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ภายใต้คำพูดห้วนๆ มีจิตใจที่อบอุ่นและห่วงใย ซึ่งเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และคลายความเหงาของฉัน ลิลีมอบของขวัญให้กับคุณแม่ของฉัน และความผูกพันในใจเป็นที่รำลึกวันคริสต์มาส

แหล่งที่มา: http://www.thoughts-about-god.com/christmas/hl_landlady.htm