Zaszczyt poznania

Czasem w pewnych sytuacjach bardzo ciężko poznać Bożą wolę, co nie dzieje się bez powodu. Nie wszystko jest czarne albo białe, co też ma swój powód. Istnieje wiele sytuacji, w których ciężko jest nam dostrzec wolę Boga.

Tak jest nie dlatego, że się nie modlisz. Najprawdopodobniej modlisz się dużo. Tak jest nie dlatego, że nie chcesz znać Jego woli. Najprawdopodobniej pragniesz tego.

Dlaczego? Przecież to wydaje się być sprzeczne z logiką Bożych celów i Jego zamiarem wykorzystania ciebie w nich.

Dzieje się tak, nie dlatego, że Bóg nie chce, abyś poznał Jego wolę. On chce tego bardziej niż ty sam. Bóg ma coś wspanialszego w zamian dla ciebie.

Bóg nie zajmuje się w niebie ukrywaniem Swojej woli, mając nadzieję że nigdy nie będziesz jej w stanie odkryć. Bóg bawi się w chowanego. Nie tylko chce abyśmy poznali Jego wolę, lecz chce też abyśmy w trakcie tego procesu odnaleźli też Jego samego. Jeśli Jego wola byłaby oczywista, szukalibyśmy jej zamiast Niego.

Jasność woli nie jest najważniejszą sprawą dla Boga. Jego wola nie jest głównym celem. On jest głównym celem. Bóg chce, abyś przede wszystkim dostrzegł Jego samego.

Kiedy staracie się odkryć Boga i Jego wolę, co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe, pamiętajcie o tych dwóch prawdach:

Bóg nie jest skrótem do doskonałego życia. On jest twoim doskonałym życiem.

Najstraszniejszym scenariuszem nie jest złe zrozumienie Bożej woli. Najstraszniejszym scenariuszem jest poznać wolę Bożą bez poznania Boga.

Możesz znaleźć odpowiednią karierę, ale później uczynić ją swoim bogiem.

Dlatego Bóg nie pisze Swojej woli dla nas w chmurach. Bóg chce, abyś wiedział coś znacznie ważniejszego niż to co dalej robić w życiu.

Najgłębsze duchowe nauki uczymy się nie poprzez to, że Bóg pozwala nam postępować tak jak chcemy, lecz poprzez to, że Bóg karze nam czekać, z cierpliwością i miłością czeka z nami do czasu gdy jesteśmy w stanie modlić szczerze słowami, które nauczył Swoich uczniów: Twoja wola niech się stanie. Akceptacja znaczenia tego jest wielkim zwycięstwem wiary nad światem. – Elizabeth Elliot

On nie może nas pobłogosławić, jeśli nas nie ma. Gdy staramy się zatrzymać w sobie pewien obszar tylko dla siebie, próbujemy utrzymywać strefę śmierci. Zatem, z racji miłości, On żąda wszystkiego. Nie można się z Nim targować. – C.S. Lewis[2]

Niemożliwym wydaję się, że ktoś mógłby pragnąć błogosławieństw Pana, jednocześnie nie pragnąc Samego Pana, że ktoś szukałby Jego darów bez chęci odnalezienia Dawcy; ale czasem to się zdarza.

Ludzie nie chcą w pełni się poddać, a to jest konieczne aby skontaktować się z Samym Chrystusem. Czytają książki o Jego błogosławieństwach i obietnicach, proszą innych o modlitwę za siebie, uczęszczają na różne spotkania, ale nie chcą pobyć z Nim sam na sam w modlitwie, pobyć z Nim dłużej z otwartym sercem, tak aby On miał szansę na zajęcie się bezpośrednio nimi.

Nie chcą zmierzyć się z Nim, bo On może patrzeć im bezpośrednio w twarz i mówić im o błahostkach, które sami raczej by przeoczyli. Nie chcą mieć osobistych kontaktów z Nim, bo w świetle Jego obecności mogą pojawić się objawienia, na które nie są gotowi. Nie szukają osobistego kontaktu, ponieważ nie są jeszcze gotowi na zapłacenie ceny jakiej takie kontakty zawsze wymagają.

Nie, lepiej nie próbować Go dotknąć, bo to oznacza bezwarunkowe poddanie się, pełne posłuszeństwo, prawdziwe głębokie zastanowienie. Lepiej nie mieszać do tego serca, i zamiast wiary opartej na sercu wykorzystać wiarę opartą na rozumie.

W ten sposób, być może nieświadomie, myśli ten kto pragnie błogosławieństwa bez Błogosławiącego, daru bez Dawcy. Ale wiara oparta na rozumie nie przyniesie błogosławieństwa, a bez Dawcy nie ma darów, bo Sam Chrystus jest wypełnieniem każdej obietnicy, rozwiązaniem każdego problemu, odpowiedzią na każdą potrzebę. Bez Niego, nic nie możesz.

Musisz wejść z Nim w kontakt osobisty. Musisz mieć osobiste stosunki z Samym Chrystusem. Musisz dotknąć Jezusa, bo nie ma darów bez Dawcy, a błogosławieństw bez Błogosławiącego!

Najszybciej i najprościej jest wejść w białą poświatę Jego obecności, porzucić obronę i wszelkie podstępy, i całkowicie się poddać. Nie możesz wybrać zamków do skarbnicy Boga. Musisz wejść przez drzwi, którymi jest Sam Chrystus.

To wciąga cię w osobisty kontakt z Samym Panem, prosto w obszar obecności Dawcy, Króla królów – a to jest największe błogosławieństwo, największa korzyść życia w wierze, najwyższa nagroda.

Ten kontakt ma większą wartość niż wszelkie dary. Ten osobisty kontakt jest bardziej błogosławiony niż wszystkie błogosławieństwa razem wzięte, bo nie tylko jest źródłem zaspokojenia twoich potrzeb materialnych, lecz także potrzeb duchowych, otwiera też dla duszy nowe perspektywy chwały, wyżyny osiągnięć, oraz wizje bogactwa w Chrystusie Jezusie, o których się nawet nie marzyło.

Dla tych z was, którzy szukają błogosławieństwa, chcą „otrzymać dary” od Boga, pozwólcie że przytoczę jeden z wersetów Pisma Świętego. Niech zapadnie głęboko w waszych sercach, niech się spełni w waszym życiu: „Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia twego serca.”[3]

Niech Bóg objawi każdemu z nas, abyśmy mogli szybko wyjść poza drugorzędne sprawy, że to Sam Chrystus, tylko Jezus, jest największą potrzebą naszego życia, jedynym źródłem zaspokojenia.

Ujawnij nam, O Panie, że nie możemy mieć błogosławieństw bez Błogosławiącego; zwycięstwa bez Zwycięzcy; światła bez Słońca Prawości; woni bez Róży Szaronu; świętości bez Świętego; uzdrowienia bez Uzdrowiciela; bogatego życia bez Dawcy Życia … bo Jezus jest wszystkim i we wszystkim, źródłem zaspokojenia, strumieniem, który nigdy nie wysycha! – Virginia Berg[4]

[1] Księga Przysłów 25:2

[2] Brzemię Chwały

[3] Księga Psalmów 37:4

[4] „Streams That Neper Run Dry”, “Gift or Giver”, Anchor wersja zredagowana